Róże nie róże – oblicza sztuki Teodora i Wandy Grottów 

Teodor Grott (ur. w 1884 w Częstochowie, zm. w 1972 w Krakowie) – malarz, grafik, projektant kilimów.
Jego ojciec, Jan Nepomucen Grott (1858–1919), był malarzem cechowym i autorem obrazów religijnych. Teodor w l. 1903–1911 kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – najpierw jako uczeń Floriana Cynka, później, od 1905, Leona Wyczółkowskiego. Dzięki stypendiom kontynuował studia za granicą, głównie we Włoszech i Francji. Warsztat artystyczny szlifował też podczas podróży na Ukrainę. W 1910 wziął ślub z Wandą Kamieniecką, absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego. W l. 1912–1939 wspólnie prowadzili wytwórnię kilimów w Krakowie. Od l. 20. XX w. Teodor Grott był mocno związany z Towarzystwem Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, w sferze artystycznej – jako uczestnik organizowanych przez nie ekspozycji, i organizacyjnej – jako członek zarządu, a z czasem sekretarz i skarbnik. Po zakończeniu II wojny światowej objął stanowisko dyrektora biura Towarzystwa oraz administratora Pałacu Sztuki. Współpracował także ze Związkiem Polskich Artystów Plastyków w Krakowie. W 1931 założył w tym mieście, wspólnie z malarzem i grafikiem Marcinem Samlickim, stowarzyszenie artystyczne Grupa „Dziesięciu”. Indywidualna wystawa twórczości Teodora Grotta o charakterze jubileuszowym, zorganizowana przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, odbyła się w 1960. Tematem chętnie podejmowanym przez artystę były kwiatowe martwe natury, portrety i pejzaże.  Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych, kolekcjach muzealnych w Polsce i za granicą. W 1937 za osiągnięcia na polu sztuki Teodor Grott został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wanda Grott z d. Kamieniecka (ur. w 1886 w Krakowie (?) – zm. w 1978 w Zakopanem)
Absolwentka Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1912 wspólnie z mężem Teodorem założyła wytwórnię Stylowe Kilimy Art. Pracowni Wandy Grott w Krakowie, której siedziba mieściła się przy ul. Kochanowskiego 26, później – od 1914 – przy ul. Starowiślnej 10 (pracownia Teodora Grotta, a wcześniej Leona Wyczółkowskiego). W drugiej połowie l. 30. XX w. filię firmy otwarto też w Warszawie. Teodor projektował tkaniny oraz prowadził nadzór artystyczny nad pracownią, natomiast Wanda zajmowała się stroną techniczną i administracyjną. Wytwórnia sygnowała swoje wyroby gmerkiem złożonym z trzech rombów lub haftowaną nazwą „GROT”. Z warsztatem Grottów współpracowali znani twórcy, którzy wykonywali autorskie projekty dekoracyjnych tkanin. Pracownia prezentowała swoje wyroby na wystawach w kraju oraz za granicą. W 1930 jury Salonu Dorocznego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie przyznało Wandzie Grott brązowy medal za twórczość kilimiarską. Wytwórnia działała zapewne do końca l. 30. XX w., a jej wyroby uznawane były w dwudziestoleciu międzywojennym za jedne z najlepszych. Tkaniny dekoracyjne wykonywane w pracowni Teodora i Wandy Grottów znajdują się w zbiorach instytucji muzealnych, zarówno polskich – m.in. Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Miasta Krakowa, Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Mazowieckie w Płocku, jak i zagranicznych – m.in. państwowe zbiory w Kopenhadze, a także, w dużej liczbie, w kolekcjach prywatnych. /Agnieszka Świerzy/

/10.11.2021–20.02 .2022, kuratorka wystawy: Agnieszka Świerzy, koordynacja: dr Katarzyna Sucharkiewicz, Magdalena Matysiak/

“Mamy za sobą długą przerwę, bowiem trzynasta edycja Klimatów odbyła się w 2018 r. Kolejny rok upłynął na pracy nad międzynarodowym konkursem Biennale Fotografii Ulicznej Moment, który miał być organizowany zamiennie z Klimatami. Jednak rok 2020 przyniósł pandemię i lockdown. Prawie wszystkie wydarzenia kulturalne zostały odwołane. Zostaliśmy zamknięci w domach, czekając na lepsze czasy.

Pomimo tego, że Covid-19 wciąż nie odpuszcza, Wydział Kultury, Promocji i Sportu zdecydował o organizacji w tym roku „Klimatów Częstochowy”. W ciągu paru miesięcy wpłynęło 361 zdjęć 88 uczestniczek i uczestników konkursu. Jury w składzie: Łukasz Kolewiński, Kamil Pawlik, Piotr Kras oraz Jarosław Respondek, do wystawy pokonkursowej wybrało 27 prac 16 autorów.

Jaki obraz miasta wyłania się na zgłoszonych fotografiach? Jest inaczej niż zwykle. W całym zestawie finałowych zdjęć czuć atmosferę pandemii. Oczywiście nie tak dosłownie, chociaż w kadrach nie brakuje symbolu „zarazy XXI wieku” – wszechobecnych maseczek. Mgła, dystans, zamknięcie, konfrontacja, niepokoje społeczne, a nawet pioruny pokazują nam, że ostatnie wydarzenia będziemy długo pamiętać. Trzeba stwierdzić, że jedną z wartości „Klimatów Częstochowy” – gdy obserwuje się je na przestrzeni lat – jest to, że są niezwykle trafną ilustracją czasów, w których żyjemy.” Adam Markowski