„Dances with Camera” – pokaz filmów krótkometrażowych
Centrum Promocji Młodych, Willa Generała, al. Wolności 30
7 października 2016, g. 19.00
„Dances with Camera” to program międzynarodowych filmów krótkometrażowych, których wspólnym językiem jest taniec, ruch oraz szeroko pojęta fizyczna ekspresja. Pod nazwą „Dances with Camera” kryje się także prestiżowy konkurs, który już od trzech lat odbywa się w ramach Short Waves Festival, prezentując wyselekcjonowane filmy tańca z całego świata. Film tańca, screendance, videodance – to nie tylko taniec tworzony dla kamery, to artystyczna forma, w której splatają się różne gatunki filmu, sztuk wizualnych i mediów, formy tradycyjne i eksperymentalne; fabularne opowieści i całkowicie abstrakcyjne obrazy.
W programie:
TACTUM – żywioły tańca (reż. Krzysztof Stasiak) – Według Ajurwedy nasze życie to taniec trzech sił nadających koloryt naszej egzystencji. „Zielona” Kapha to połączenie żywiołów wody i ziemi. „Czerwona” Pitta to połączenie żywiołów ognia i wody. „Błękitna” Wata to połączenie żywiołów powietrza i eteru. Film „Tactum – żywioły tańca” to zderzenie pierwiastka męskiego i żeńskiego poprzez tęsknotę do prostych prawd i reguł zachodzących w przyrodzie.
Approaching the Puddle (reż. Sebastian Gimmel) – Osobliwa kobieta, ubrana jak na deszczową pogodę, poznaje otoczenie na pustym parkingu. Tańczy wokół kałuż jak w dziecięcej zabawie, dryfuje w kierunku fantastycznego wewnętrznego świata, rozwiązuje zagadki magicznego miejsca, a jej kalosze ożywają.
Off Ground (reż. Boudewijn Koole, Jakop Ahlbom) – Jasnoszary pokój. Szczupła kobieta około pięćdziesiątki i 12-letni chłopiec. Złączeni razem jak ogniwa łańcucha zmieniają pozycje w jednostajnym rytmie. Jeden stale przepływający ruch. Nigdy nie tracą kontaktu. Gra matki i jej dziecka. Swego rodzaju tango. Odgłos stóp. Oddech. Lekkie uśmiechy. Dopóki niespodziewanie ręce kobiety nie rozłączą się.
Su misura (reż. Augenblick) – Krawiec, jego żona, dzień jak każdy inny. Przychodzi ona. Nagle błąd, spojrzenie… jeszcze jedno słowo i dotknięcie łokcia. Rytmiczne gesty zmieniają się w taniec. Miara na strój przybiera formę ruchu, skrojonego z krawiecką dokładnością. Krótki przebłysk pożądania jest jak szpilka. To efekt krótkiej choreografii, tańca pamięci.
Gone (reż. Helena Jónsdóttir, Vera Sölvadottir) – Kto żyje twoim życiem, gdy ciebie tam nie ma? Mężczyzna w średnim wieku odwiedza Gljufrasteinn, dom noblisty – pisarza Halldóra Laxnessa i jego żony. Pod nieobecność pary spędza tam dzień. Dom zauważa intruza i obserwuje go bardzo uważnie. Zegar tyka niecierpliwie, obrazy na ścianie śledzą go wzrokiem, mówi do niego radio.
Kontakt (reż. Jana Magdalena Keuchel, Holger Reissig) – Pozornie proste doświadczenie, dzielone z obcymi, rozbudza głęboko skrywaną potrzebę.
Chest (reż. Nonne Mai Svalholm) – Opowieść o intymnej relacji między kobietą a mężczyzną. Tancerze zderzają się piersiami, tańcząc przez cały czas trwania filmu. Powtarzające się zderzenia symbolizują nie tylko ich emocje, lecz również złożone relacje w społeczności pod silnymi wpływami kulturowymi i religijnymi.
Beating (reż. Kari Sulc) – Praca kamery i montaż wydobywają nie tylko piękno intencjonalnego ruchu, lecz także nadspodziewanie archaiczny, rytualny wymiar zwyczajnej sesji treningowej.
Family Honour (Secrets) (reż. Omari Carter) – Spoken Movement Dance Company przedstawia „Family Honour (Secrets)” – dzieło przeniesione z teatru do filmu we współpracy z The Motion Dance Collective, będące refleksją nad tabu. Popełnione przeciw tradycji.
WannaBe (reż. Jessica Taylor) – Adaptacja choreografii solowej stworzonej przez Jessicę Taylor, dyrektora artystycznego DAMAGEDANCE. Solo gra z konfliktem „kobiecości” i „męskości”, obnażając oczekiwania budowane przez genderową tożsamość. Solo jest stworzone do wykonywania zamiennie przez tancerza i tancerkę. Sposób, w jaki widz utożsamia się z bohaterami filmu, niezależnie od swojej płci, przyciągnął uwagę Taylor.