Trzygrosze poezji Tadeusza Gierymskiego
w 90. rocznicę urodzin…

Serdecznie zapraszamy na otwarcie wystawy i wykład
prof. Elżbiety Hurnik o życiu i twórczości Poety

8 czerwca 2018 r., godz. 18.00
Ratusz
wstęp wolny

“Nie zazdroszczę pieniędzy władzy
wolę swoje trzygrosze poezji
tę brechtowską operę na co dzień
trochę cierpień przez które tak jasno
prześwituje kształt najprostszych prawd

nie zazdroszczę dalekich podróży
kanarkowych wysp safari
ni areny wielkiego świata

krajobraz wystarczy z okna
własne wystarczą mi lwy”

/*** z tomiku Rosa i rdza, Warszawa 1982, s. 70/

Tadeusz Gierymski (ur. 1928 r. w Płońsku – zm. 22 XI 2009 r. w Częstochowie) – poeta, prozaik, stryjeczny praprawnuk Maksymiliana i Aleksandra Gierymskich, malarzy. Debiutował w roku 1955 na łamach „Tygodnika Powszechnego”, zaś debiut książkowy miał miejsce w roku 1976, kiedy wydał samodzielnie Małą odę do lampy. W roku 1982 ukazał się obszerny tomik poetycki pt. Rosa i rdza. Następna książka to Wiersze z roku 1999. Dwa lata później wyszedł zbiór osobistych zapisków autora, czyli Notatki z czasu. Tadeusz Gierymski uprawiał również niedługie formy prozatorskie, czego przykładem są Opowiadania najkrótsze z roku 2002, oparte głównie na nostalgicznych przeżyciach, a także Zapiski o świcie. W 2002 roku ukazał się wybór wierszy pt. Wyścig z czasem, a w roku 2003 tomy: Tulia (erotyki) i Piołun oraz publikacja Region częstochowski w literaturze pięknej. Ta licząca niespełna sto stron książeczka to przyczynek do badań nad dawnym życiem literackim ziemi częstochowskiej. W 2005 roku opublikowane zostały Miscelanea literackie.